Sittard (Nederland) - Amsterdam - Singapore (Singapore) - Melakka (Maleisie) - Ipoh - Penang - Jakarta (Indonesie) - Yogyakarta - Denpasar (Indonesie, Bali) - Ubud - Sanur (Indonesie, Bali) - Kuala Lumpur (Maleisie) - Singapore (Singapore) - Amsterdam (Nederland) - Sittard

Toch nog even een berichtje (vanuit Singapore, een gloednieuw IBIS-hotel) voordat we terugkeren naar Nederland.

Na vier dagen in een klein paradijsje, inclusief slang die Lily probeerde te verleiden, waarover later meer, 3 dagen in een iets minder fraai paradijsje (zonder slang), 1 dagje Kula Lumpur en een ander dagje in Singapore, is de vakantie toch echt bijna over. De kleren zijn vuil, de koffers staan gepakt (de zwemspullen zijn er ook deze vakantie niet uitgeweest) en we zijn er bijna klaar voor. Nog wat inkopen doen in de grote Malls, die hier met bosjes worden neergezet, de een nog mooier dan de andere, en het is voorbij.

In Ubud, ons kleine paradijsje, werden we de voorlaatste avond, toen we buiten de deur wilden gaan eten en net buiten de poort waren, verwelkomd door een rijstveld-bewoner die blijkbaar de weg kwijt was. Ik had hem (?) nog niet gezien, maar door de schreeuw die hij bij Lily ontlokte, wist ik zeker dat het een muis, slang of grote kikker moest zijn. Een slang dus, En niet zo'n kleintje, zo tegen de meter, zonder te liegen. Niet echt dik, maar toch. Niet iets om zo maar even op te pakken en weg te gooien. Dus toch maar even om raad/hulp gevraagd bij de eigenaar van het hotel waar we sliepen. Die dacht in eerste instantie dat we ons aanstelden, maar nadat zij het dier van grote afstand, had gezien, ging ze zonder verdere aktie te ondernemen, toch maar wat andere hulp halen. Even later verscheen een hulpje met een flinke bamboestok, die de slang klaar moest maken voor de soep. Je raad het natuurlijk al, de slang was door alle consternatie ook in paniek geraakt en was nergens meer te bekennen. Bleef het probleem dat we langs het punt waar de slang was gezien, moesten zien te komen. Een andere weg was er niet. Na wat praten, toch maar op pad. Nou, ik heb lily nog nooit zo hard zien rennen.
Het onderwerp van die avond kun je natuurlijk wel raden. Er was niet aan te ontkomen. Uiteindelijk lukte het om Lily op wat andere gedachten te brengen, maar toen moesten we weer terug..... We zijn het gangetje ook op de terugkeer weer doorgerend. Ooknu gelukkig geen slang meer te bekennen.
De dag erna was er feest in de stad.Veel winkels waren dicht. Ik ben de naam van het feest even kwijt, maar de mensen gaan die dag, naar de familietempel (als ze die hebben), brengen offers aan overleden familieleden en voeren verschillende rituelen uit. Men heeft er geen bezwaar tegen, als je van gepaste afstand (gekleed in Sarong) een en ander gadeslaat. We zijn bij een willekeurige tempel ergens op een randje gaan zitten en wachtten af wat er ging gebeuren.
We raakte in gesprek met een van de Balinese mensen die kwamen bidden. Hij had jaren in Nederland gewoond en gewerkt, maar woonde nu al weer jaren, sinds zijn pensioen, in Indonesie. Hij kreeg het volle pensioen en woonde in Indonesie. Dat betekende dat hij een leven had als God in Frankrijk (je weet wat ik bedoel). Dat leek Lily ook wel wat. Op die manier zouden we waarschijnlijk ook veel eerder als 67 kunnen stoppen. In Indonesie (Bali) heb je niet zo erg veel nodig om goed te kunnen leven.
In het dorp kwamen we kinderen met gamalan instrumenten en sommigen verkleed als draak, tegen. Het had iets weg van Sint Maarten, muziekje, dansje en bedelen om wat geld.

De dag later (met een avond zonder slang) met de taxi naar het eerder gereserveerde Segara Village Hotel in Sanur. Ongeveer drie kwartier rijden, het was niet druk. Een prachtige entree, mooie tuinen, maar een toch iets tegenvallende kamer. We zijn natuurlijk de afgelopen weken af en toe flink verwend, maar hier hadden we toch wel meer van voorgesteld. Het was niet slecht, zeker niet, maar voor het prijsverschil met Ubud, was dit toch maar minnetjes.
Maar we hebben ons goed vermaakt in Ubud. Lekker rustig gedaan. Wat meegenomen tijdschriften gelezen (de Nieuwe Revu en de Panaroma stellen ook niets meer voor) en naar de verschillende beschikbare zwembaden gekeken. Ze zagen er allemaal nat uit, maar we hebben ze toch maar niet geprobeerd. Een stoel bij een van de baden te bemachtigen was helemaal een kriem (crime). Mensen gingen met de badhandoek en andere attributen naar het ontbijt. De badspullen werden in de badstoelen gedumpt en men ging ontbijten. Na het ontbijt werd dan de gereserveerde stoel in gebruik genomen. Aangezien we meestal laat ontbeten, waren de stoelen meestal reeds allemaal "in gebruik" voordat wij bij het restaurant arriveerden.
Een dagje naar Kuta. Dat zou de meer "ruige" kant van Bali moeten zijn, meer iets voor de iets jongeren. Dat klopte wel. Er liep wat meer jong grut rond dan in Sanur. Het was er dan ook wel wat drukker. Lekker langs het strand gelopen. Veel barretjes die uit niet meer bestonden dan wat plastic stoelen en een koelbox met drank. Vliegertje gekocht, waarvan we maar moeten afwachten of we hem in Nederland de lucht in krijgen. Hier en daar een vruchtensapje gedronken en tegen het einde van de middag weer naar Sanur. Restaurantjes genoeg, de ene met wat betere eetbare spullen als de andere, zoals later op het toilet bleek.
In Sanur verder niet veel uitgespookt. Een middag een "processie" op het strand meegemaakt. Badstoelen en badgasten waren die dag op sommige gedeelten van het strand niet welkom. Allemaal netjes aangeklede bewoners van een bepaald gedeelte van Sanur. Veel muziek (weer die gamalan)

Met het vliegtuig naar Kuala Lumpur. Een grote stad in Maleisie. Onze vrije dag daar wat rondgelopen in het centrum. Ook hier veel nieuwe kantoren en grote winkels. Hier en daar wat geld achtergelaten.

Na twee nachten met de bus van Kuala Lumpur naar Singapore. Een rit van, normaal, zo'n zes uur. Maar daar er wat Indiase mensen wat problemen hadden bij de Singapoorse douane, duurde de trip dit keer zo'n zeven en half uur. De truuk met de bagage is gelukkig dit keer wel gelukt. Gelukkig hadden we ons hotel reeds gereserveerd. Het gloednieuwe Ibis hotel. Mooi, maar het lijkt echt een fabriek, meer dan 500 kamers!
Rondgelopen in een Mall met alleen maar computers, camera's etc. Je kijkt je ogen uit. Hoe verder je het gebouw binnendringt (en hier en daar naar prijzen hebt gevraagd), hoe goedkoper de prijzen werden. Even overwogen om de nieuwe Sony PSP Go aan te schaffen (in Nederland zo'n 250 Euro, hier vanaf 155 Euro te koop). Toch maar niet gedaan omdat de recensies toch niet echt overtuigend zijn

En tja, nu staan de koffers klaar, we hebben nog een middag en begin van de avond, voordat het vliegtuig vetrekt. Nog even wachten, een flink aantal uurtjes vliegen en we zijn weer thuis. Twee keer terug in de tijd. Een tijdsverschil van 6 uur tussen Singapore en Nederland.(we vertrekken om ongeveer 12 uur snachts en komen smorgens rond 6 uur in Amsterdam aan) en dan nog een uurtje in de nacht van zaterdag op zondag. Met name dat laatste uurtje zullen we goed kunnen gebruiken.

Maar dat horen jullie nog wel.

Losse opmerking
- Op veel plaatsen en in veel winkels wordt hier Muzak via de geluidsinstallatie gespeeld. Muziek zonder kop en zonder staart. Net op het moment dat het deuntje leuk begint te worden, beginnen ze weer opnieuw. En dat moet verkopen? Ik betwijfel of dat werkt.

 

Powered by Bullraider.com